مرحوم شیخ عباس قمی به نقل از قطب راوندی نقل می کند که:
عبدالرحمان اصفهانی (که بر کیش اهل سنّت بود)، برای شکایت از ظلمی که بو او شده بود، از اصفهان راهی پایتخت حکومت عباسی شد.
عبدالرحمان اصفهانی میگوید: من وارد بغداد شدم، و در مقابل دربار متوکل عباسی ایستاده بودم،
و منتظر بودم که نوبت به من برسد، تا بر او وارد شوم.
در همین حال مقربان دربار او گفتند: متوکل بسیار خشمگین و غضبناک است!
پس من بر خود ترسیدم که نکند مرا نیز به سبب خشمش عقاب کند، لذا نه راه پیش داشتم، و نه راه پس!!؟
علت خشم و ناراحتی او را سؤال کردم،
گفتند: او بر امام شیعیان؛ - حضرت علی بن محمد - علیه السلام - غضب کرده است.
چیزی نگذشته بود، که ناگهان جوانی دلربا و بسیار دل انگیز در آنجا حاضر شد.
درباریان گفتند: او علی بن محمد النقی علیه السلام است.
تا او را دیدم، ناخداگاه محبت او در دلم جای گرفت،
و بدون این که سخنی بر زبان جاری کنم، در دل خود برایش دعا کردم،
که خدایا او را از شر متوکل عباسی حفظ کن!
ناباورانه تا حضرت در مقابل من قرار گرفت، فرمود:
خدا دعایت را مستجاب کند، و مال و ثروت فراوان و فرزندان صالح بسیار و عمر طولانی به تو عطا کند!
لذا تا ایشان در مقابل متوکل قرار گرفت، به ناگاه و برخلاف تصور ، متوکل شروع به لبخند زدن نمود،
و او را تکریم نموده و با احترام بازگرداند.
عبدالرحمان میگوید: پس از بازگشت به اصفهان، دیری نپایید که خدا وند به برکت دعای امام هادی علیه السلام به من اموال و ثروت فراوانی عطا فرمود، و صاحب خانه فراخ و بزرگی شدم، که در اصفهان مثل و مانندی نداشت،
و به برکت دعا حضرت، صاحب فرزندان صالح و نیکو شد،
و اکنون که این ماجرا را نقل می کنم، 70 سال عمر کرده ام.
پس عبدالرحمان اصفهانی به مکتب حضرت مشرف شد، و شیعه شد.
و قال مولانا صاحب الزمان عليه السلام فی توقیعه الشریفه: اَکثرُوا الدّعُاءَ بِتَعجِیلِ الفَرَجِ، فإنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم:
حضرت فرمودند: برای تعجیل در امر فرج بسیار دعا کنید، زیرا همین دعا موجب گشایش مشکلات - معنوی و مادی - شماست.(كمال الدين للصدوق ج2 ص485)