گلاب اشک

فاطمه(دختر شهید عماد مغنیه) می گوید: مادر من یک زن فوق العاده است. خبر شهادت بابا که رسید رفت و دو رکعت نماز خواند. همه ما را مامان آرام کرد. بدون اینکه حرفی مستقیم به ما بزند وقتی دید در مواجه با پیکر بابا بی تاب شده ایم خطاب به بابا گفت الحمدالله که وقتی شهید شدی کسی خانواده ات را به اسارت نگرفت و به ما جسارت نمی کند. همین یک جمله ما را آنقدر خجالت داد که آرام شدیم. بعد خودش رفت و وقتی مراسم تشییع برگزار می شد یک ساعت در قبری که برای بابا آماده کرده بودند ماند و قرآن و زیارت عاشورا خواند.

خبر شهادت جهاد را هم که شنید همین طور. دلم سوخت وقتی دیدمش. مثل بابا شده بود. خون ها را شسته بودند ولی جای زخم ها و پارگی ها بود. جای کبودی و خون مردگی ها. تصاویر شهادت و بابا و جهاد با هم یکی شده بودند و یک لحظه به نظرم رسید من دیگر نمی توانم تحمل کنم. باز مادر غیر مستقیم آرام کرد من و مصطفی را وقتی صورت جهاد را بوسید و گفت : (ببین دشمن چه بلایی سر جهادم آورده. البته هنوز به ارباً اربا نرسیده.) باز خجالت آراممان کرد.

منبع:http://hajimad.mihanblog.com/post/46
پ ن:
از ريان ابن شبيب از حضرت رضا عليه السلام در حديثي آمده است كه ايشان به او فرمودند:
ابن شبيب، اگر براي چيزي گريه­ات گرفت براي حسين بن علي عليه السلام گريه كن چرا كه او را سر بريدند همان­گونه كه گوسفند را ذبح مي­كنند و همراه او هجده نفر از اهل بيتش كه در زمين مانندي نداشتند، كشته شدند. و يقيناً آسمان­هاي هفت­گانه و زمين­ها براي كشته شدنش گريه كردند…
عَنِ الرَّيَّانِ بْنِ شَبِيبٍ عَنِ الرِّضَا ع فِي حَدِيثٍ أَنَّهُ قَالَ لَهُ:
يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ …
وسائل ‏الشیعة ج : 13 ص: 503

دلم گرم خداوندی است که بادستان من

       گندم برای یاکریم خانه     می ریزد

           چه بخشنده خدای عاشقی دارم

            که می بخشدمرا

               باآن که می داند گنهکارم…..خدای من

کجاییدای  شهیدان   خدایی         بلاجویان دشت کربلایی

کجاییدای پرستوهای عاشق       پرنده ترزمرغان هوایی

مناجاتي زيبا از خواجه عبدالله انصاری 

بارالها…

از كوي تو بيرون نشود

 پاي خيالم 

نكند فرق به حالم ….

چه براني،

چه بخواني…

 چه به اوجم برساني 

چه به خاكم بكشاني…

 نه من آنم كه برنجم

نه تو آني كه براني..

نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم

نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي

در اگر باز نگردد…

نروم باز به جايى،

پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي

كس به غير از تو نخواهم،

چه بخواهي چه نخواهي،

باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی. سلام .روز خوبی داشته باشید